کد مطلب:77730 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101

نامه 007-به معاویه











من كتاب له علیه السلام الیه ایضا.

یعنی از مكتوب امیرالمومنین علیه السلام است به سوی معاویه نیز.

«اما بعد، فقد اتتنی منك موعظه موصله و رساله محبره، نمقتها بضلالك و امضیتها بسوء رایك و كتاب امری ء لیس له بصر یهدیه و لا قائد یرشده. قد دعاه الهوی فاجابه و قاده الضلال فاتبعه، فهجر لاغطا و ضل خابطا.»

یعنی اما بعد از حمد خدا و نعت رسول، پس به تحقیق كه رسید به من از تو موعظه ی به هم پیوند شده و رساله ی زینت داده شده، نوشته بودی آن را به سبب گمراهی تو و روانه ساخته بودی آن را به سبب بدی تدبیر تو و بود آن رساله مكتوب مردی كه نبود از برای او بیننده ای كه راهنمایی كند او را و نه كشاننده ای كه به راه نجات رساند او را، به تحقیق كه خواند او را هوا و هوس نفس پس اجابت كرد او را و كشید او را گمراهی پس متابعت كرد او را، پس هذیان گفت در حالتی كه صداكننده است و گمراه شد در حالتی كه خبط كننده است.

منه یعنی بعضی از آن مكتوب است:

«لانها بیعه واحده لایثنی فیها النظر و یستانف فیها الخیار. الخارج منها طاعن و المروی فیها مداهن.»

یعنی از جهت اینكه آن بیعت كه با من شده یك بیعت است و ثانیا و دوباره رجوع كرده نمی شود نظر را در آن و از سر گرفته نمی شود اختیار در آن را، بیرون رونده از آن طعن زننده ی در بیعت است و تفكركننده ی در آن مداراكننده و منافق است. یعنی بنابر هر تقدیر واجب است بر مسلمانان جهاد با او تا اینكه برگردد به بیعت.

[صفحه 1023]


صفحه 1023.